Havuç tohumu; kökü, yaprağı, tohumu, çiçeği ile havuç bir tabiat harikasıdır. Yüzyılı aşkın süredir geleneksel yöntemlerle havucun bileşimindeki özellikler ile insanlar için her türlü şifa kaynağı kendisinde bulunmaktadır. Havuç gençlik kaynağıdır ve dört harikadan biridir. Her bitki bir hastalığı tedavi etmek için büyümektedir. Havuç özellikle A vitamini bakımından zengin olup çiğ ya da pişirilerek yenen bir sebze türüdür.
Vitamin içeriği bol olan havuç da B1, B2, B3, B6, C, E, K ve potasyum, sodyum, kalsiyum, demir, magnezyum, fosfor, protein, magnezyum mineralleri ve karbonhidrat bulunur. Havuçlar kısa ve uzun şeklindedir. Kısalar turfandalık zamanı için kullanılmaktadır. Uzunlar ise yemeklik çeşitleri olarak kullanılır.
Havuç tohumları oldukça ufak olup, kurşuni renkli, hafif sarı renkli ve hafif çengelli bir bitkidir. Çiçekleri beyaz ve pembe renkli, tohumları 2-4 mm uzunlukla yumurta şeklindedir. Tohumların tüylerinden temizlenmesi, ekim ayından önce yapılması gerekir. Çünkü tüylü olarak yapılır ise ekim sırasında bazı sorunlar oluşturulabilir. İklim istekleri açısından seçici olan havuç, toprak istekleri açısından da seçici bir bitkidir. Bu bakımdan havuçlar killi ve kumlu olan topraklarda en iyi sonucu vermektedir. Havuç tohumu iki defa işlenmektedir. Birinci işlem sırasında toprak 30-40 santim derinlikte işlenmelidir. Birinci işlemden sonra 2-3 ton yanmış ahır gübresi verilerek, ikinci toprak işlemesi yapılır. Tavşanların bile havucu ne kadar çok sevdiğini ve yediğini biliyorsunuzdur.
Havuç tohumu; havuç iki yıllık otsu bir bitkidir. İlk birinci yılında toprak derinliğinde bulunan ve yenilebilen etli kökleri ile toprak üstü yaprağını ve saplarını geliştirir. İkinci yılında havuç çiçekleri ve tohumları ile oluşur. Ancak bazı yabani havuçlarla birkaç otsu türünde olan havuç, bir yılda gelişimini tamamlar. Aynı yıl içerisinde tüm bölümlerini tohum oluşturmaya başlar. Havuç bitkisi besin değeri olarak etli, renk, kabarık kökü, değişik biçim ve büyüklüklerde olur.
Toprağı; genellikle şubattan sonbahara kadar ekilebilir. Tohum çizgi veya serpme şeklinde ekilir. Havuç tohumları çengelli özelliğe sahiptir, ekilmeden önce ovalayarak çengelleri kırılır. Havucun yetiştirildiği toprak derin kazılır ve titizlikle işlenir. Havucun toprağındaki otlar çapayla veya elle çapayla temizlenir. Ekimden önce toprak, tahtalarla ayrılır. Ekilen tohumlar tırmıkla beraber üzeri bir veya iki santim kadar kapatılır. Bu şekilde üzerleri kapanarak toprakla temas etmesi sağlanır. Tohumlar bir ay süre sonra yeşillenmeye başlar ve çiçekleri açar.
Sulaması; havuç tohumu çimlenmeye başlamasından itibaren hasat sonuna kadar, düzenli olarak, kısa aralıklarla çağalanır sonra sulaması yapılır.
Gübrelemesi; fosforlu ve potasyumlu gübreler ekimden önce verilir. Azotlu gübreler ise ekim ayından önce yarısı verilir ve diğer yarısı da fidelerin kurşun kalem kalınlığında olduğu zaman verilir. Her iki gübrede havuç tohumunun daha fazla veriminin artmasına sebep olur. Böylece kalitesi de yüksek olur.
Hasat zamanı; havuçlar normal boyda uzadıkları zaman hasat edilmesi gerekir. Çünkü köklerin fazla sertleşmesine izin vermeden toplanması daha uygun olur. Zamanından önce toplanan havuçlar hem ince olur hem de tadı olmaz. Hasat edilmeden bir gün önce sulanması toplamada oldukça kolaylık sağlar. Toprak kazılarak hasat edilir. Yaprak kesilir ve atılır. Ortaya çıkan havuçlar topraklı olacakları için bol suyla yıkanarak hazır hale gelmesi sağlanır.
